Hoewel ik me sterk betrokken voel bij de samenleving waarin ik leef, heb ik nooit deelgenomen aan een demonstratie. Lange tijd had ik het gevoel dat demonstreren weinig effect had. De protesten uit de jaren zestig — voor meer individuele vrijheid, tegen religieuze dwang — begreep ik altijd heel goed. Ik bewonderde die strijdlust, en misschien voelde ik zelfs een zekere jaloezie: zij voelden urgentie, ik niet. Ik groeide op in een tijd waarin vrijheid vanzelfsprekend leek. Demonstreren voelde niet nodig.
Maar de afgelopen jaren is dat gevoel verschoven. Onze maatschappij raakt steeds meer verdeeld. Groepen staan lijnrecht tegenover elkaar, de onderlinge kloof groeit. Mensen laten van zich horen — luider, vaker, emotioneler. Aangewakkerd door politieke overtuiging trekken ze de straat op: van klimaatactivisten tot complotdenkers, van boze boeren tot vredesdemonstranten. Zelf blijf ik nog steeds aan de zijlijn, maar mijn nieuwsgierigheid groeit. Wat beweegt mensen om te demonstreren? Wat willen ze tonen, of juist laten horen? En hoe doen ze dat?
Met dit project onderzoek ik met mijn camera hoe Nederlanders demonstreren. Niet om partij te kiezen, maar om te kijken. Ik meng me onder demonstranten van uiteenlopende overtuigingen — van het politieke spectrum in volle breedte — en observeer hun lichaamstaal, symboliek, rituelen en contrasten. Mijn doel is niet te oordelen, maar te documenteren hoe mensen hun plek opeisen in het publieke domein.
Het fotoverhaal brengt demonstraties op uiteenlopende manieren samen. Soms zoom ik in op één individu, soms toon ik juist het overzicht van een menigte. Ik zoek naar visuele overeenkomsten, of juist naar scherpe tegenstellingen. Door een jaar lang demonstraties te volgen, wil ik een tijdsbeeld schetsen van hoe Nederland zich in 2025 en 2026 uitdrukt op straat — in protest, in beweging.
Deze dummy laat een eerste selectie zien van wat ik wil maken. De foto’s tonen uiteenlopende protesten: voor Palestina, tegen immigratie, voor transrechten. In het komende jaar breid ik dit uit met onder meer vakbondsacties, klimaatprotesten, demonstraties voor dierenrechten, pro-Israëlbijeenkomsten — en meer.
In het uiteindelijke boek wil ik, naast de beelden, twee teksten opnemen: een essay van een expert over de bredere context van protest in Nederland, en een persoonlijke tekst van mijzelf over mijn ervaringen als fotograaf te midden van deze bewegingen. De rest van het boek blijft tekstloos, op korte bijschriften na.
Mijn beelden zijn geen verslag, maar een uitnodiging tot reflectie. Wat zegt de manier waarop we demonstreren over de tijd waarin we leven? En wat zegt het over ons land? Het antwoord laat ik graag aan de kijker.
Eric Kampherbeek, 14 Oktober 2025
Hieronder zijn de losse spreads van het project-idee te bekijken. Via deze link is de dummy als pdf te downloaden (35MB).
